ബാക്കി

( തിരഞ്ഞെടുപ്പു പിറ്റേന്ന് പൊളിച്ചടുക്കിയ മലാപ്പറമ്പിലെ 140 കൊല്ലം പഴക്കമുള്ള വിദ്യാലയം നമ്മെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു; അതല്ല, എന്തു സാക്ഷരതയെക്കുറിച്ചാണ് നാമിങ്ങനെ വാ തോരാതെ........?)

നിശ്ചയമായും

ഞെട്ടിത്തരിച്ചു കാണണം

മുൻബഞ്ചിലിരുന്ന കലയും കമലയും.

കച്ഛപിയുപേക്ഷിച്ച്

അക്ഷരങ്ങളോടൊപ്പം ഓടിപ്പോയിരിക്കണം

പേടിച്ചരണ്ടുപോയ വാണിട്ടീച്ചർ.

വരാന്തയിൽ

അക്ഷമനായ് നിന്ന പുതുമഴയ്ക്കും

കണക്കിനു കിട്ടിയ ലക്ഷണമുണ്ട് !

കണ്ടില്ലേ

നേരേ നിൽക്കാനാകാതെ

ചാഞ്ഞും ചരിഞ്ഞുമുള്ള

അവന്റെ പോസുകൾ

വഴിക്കണക്കിൽ നിന്ന്

പിടിച്ചിറക്കി പുറത്തേക്കെറിഞ്ഞിട്ടാകണം,

വിച്ഛിന്നമായ പോലുണ്ട്

സങ്കലനങ്ങളുടെ കൈവിരൽ.

ആദ്യപാഠങ്ങൾ ചോർന്ന്

ഭിത്തി തൂകിക്കിടപ്പാണല്ലോ

‘തറ‘യും ‘തല‘യും മറ്റും !

പൂരപ്പറമ്പഴിഞ്ഞ്

മണ്ണിലൂർന്ന് കിതപ്പാണല്ലോ

‘വല‘യും ‘വള‘യും മറ്റും !

ഓർമ്മത്തെറ്റിലിറങ്ങി-

യരക്കാതം നടന്നാൽ മതി,

വീണിതല്ലോ കിടക്കുന്നു

കാണുക, ജ്ഞാനോദയങ്ങളുടെ പൂർവ്വികം !!